Rasul-i Ekrem Efendimiz (aleyhi’s-salatu ve’s-selam) güler yüzü ve tatlı diliyle ashab-ı kiramla ve çocuklarla şakalaşır, onların gönül dünyalarına girerdi. Torunlarıyla şakalaştığı gibi küçük yaşta olan sahabe-i kiram efendilerimizi de bu neşeye ortak ederdi. Efendimizin her latifesinde bir mana, fayda ve hakikat vardı. Sevgili Peygamberimizin on yıl hizmetini gören Enes b. Malik’in (radıyallahu anh) ifadesiyle, “Rasulullah (aleyhi’s-salatu ve’sselam), çocuklarla şakalaşma hususunda insanların en ileride olanıydı.” (Taberani, el-Mu’cemu’sSagir, 2/39)
Efendimiz biz ümmetine çocuklarla çocuklaşmayı tavsiye etmiştir. Çünkü çocuklar fıtratları itibariyle şakalaşmayı, eğlenmeyi ve oyunu severler. Hayatı oyunla öğrenirler. Efendimiz de yeri geldiğinde bizzat çocuklara latifeler yapmış ve onların oyunlarına ortak olmuştur. Hem kendisi onlarla neşelenmiş hem de onları neşelendirerek sevindirmiştir.
Fahr-i Kainat Efendimizin çocuklarla şakalaşmasının en güzel örneklerden biri bazen Hz. Enes’e “iki kulaklı (zü’l-üzüneyn)” buyurarak hitap etmesidir. (Ebu Davud, Edeb, 92; Tirmizi, Birr, 57) Her insan iki kulaklıdır. Lakin buradaki incelik Nebiyy-i Ekrem Efendimizin Hz. Enes’e olan yakınlığını göstermesidir; ona karşı olan neşesi ve sevgisidir. Zira O (aleyhi’ssalatu ve’s-selam), çocuklara olan sevgisini her vesileyle izhar etmiştir. Yine “hamza” denilen ekşi bir bakla türünü topladığı için Hz. Enes’e “Ebu Hamza” buyurarak takılması bunun en güzel misallerindendir. (Tirmizi, Menakıb, 46)
Çocuklar fıtratı gereği neşelidir, gülmeyi sever ve her daim mutlu olmak isterler. Buna ihtiyaçları vardır. Yüce Rabbimiz buluğ çağına gelinceye kadar onları ibadetle mükellef tutmamıştır. Peygamber Efendimiz de hiçbir zaman küçük yaştaki çocukları ibadete zorlamamıştır. Onları severek, Allah ve Rasulü’nün sevgisini sevdirerek gönüllerine muhabbet tohumları saçmıştır. Bunun yollarından biri de onlarla şakalaşmak ve kalplerini kazanmaktır.
Oyunlarına Ortak Olurdu
Nebiyy-i Ekrem Efendimizin, Enes’in (radıyallahu anh) küçük kardeşine “Ey Ebu Umeyr! Ne yaptı Nugary?” buyurarak “Nugayr” isimli minik kuşunu ona kafiyeli, latifeli bir dille sorması da bizim için güzel bir örnektir. (Buhari, Edeb, 112)
Sahabe-i kiram efendilerimizden Muhammed b. Rebi’ (radıyallahu anh) henüz beş yaşlarında iken, Rasulullah’ın (aleyhi’s-salatu ve’s selam) ağzına su alıp ona doğru atması, yine Efendimizin şakalaşmasına güzel bir örnektir. (Buhari, İlim, 18)
Rasul-i Kibriya Efendimizin dilini Hz. Hasan’a doğru uzatması ve onu neşelendirmesi de başka bir örnektir. (Suyuti, Tarihu’l-Hulefa, 189) Çocuklara her zaman değer veren, onlarla ilgilenen ve öğretmek istediklerini sevdirerek öğreten bir peygamberin ümmeti olarak Peygamber Efendimizden alacağımız pek çok örnek, ders ve ibret var.
Zamanımız varken gelin, Peygamberin sevdiği göz aydınlığı çocuklarımızla daha yakından ilgilenelim. Onların oyunlarına katılalım, sünnete uyarak latifeler yapalım. Onların minik dünyalarına girelim. Öğretmek istediklerimizi sevdirerek, kolaylaştırarak ve eğlendirerek öğretelim. Onları en güzel şekilde, sevgili Peygamberimizin (aleyhi’s-salatu ve’s selam) yolunda ve izinde yetiştirelim.
Aşağıdaki kaynaktan faydalanılmıştır:
Semerkand Aile Dergisi Sayı:178 s.44