Yetim Kalan Çocukta Görülen Temel Duygular

• Suçluluk ve Utanç Duygusu: Bu duygu okulun ilk başlangıç dönemi ve sonraki dönemlerini etkiler. Çocuk, babasının adı ve işi sorulduğunda kaygı duyar ve utanır. “Babam yok”, “Babam öldü” demek bir çocuk için zorlayıcı bir süreçtir. Çoğunlukla en yakın arkadaşlarına dahi doğruyu söylemek istemez, hayallerindeki babadan bahsetmeyi tercih edebilir.

• Hayata Karşı Güvensizlik: Hayat onun en önemli parçasını almıştır ve bu kopuş sonucu çocuk yakın ilişki kurmakta zorluklar yaşar. Yanında bulunan kişilerin kendisini terk edeceği kaygısını yaşar, babanın gittiği gibi annenin de gideceği endişesi ile anneyi hiç bırakmak istemez.

• Acıyan Bakışlardan Rahatsızlık: Başkalarının kendisine acıyarak bakması çocuğu fazlasıyla üzen, mutsuz eden bir durumdur. Çocuğun güçlü bir birey olarak görülmesi, yüreklendirilmesi gerekir.

• Öfke Duygusu: Ergenlik döneminde öfke duygusu kabarmaya başlar. Suçluluk ve utanç duygusu yerini başkalarına gösterilen öfke ve olumsuz davranışlara bırakır. Hayat onu yarıda bırakmış ve babası kendisini bırakıp gitmiştir. Çocuğun bu dönemlerde yaşadığı duygular fark edildiğinde onu anlayacak ve dinleyecek birileri olmalı veya bir uzmandan destek alınmalıdır.

Tüm bu duyguların farkında olmak ve yetim çocuklarla kurulan ilişkilerde bu hassasiyetlere dikkat etmek; çocukların daha iyi anlaşılabilmelerini, sevildiklerini hissedip ileride sağlıklı yetişkinler olabilmelerini sağlar.

Aşağıdaki kaynaktan faydalanılmıştır:
Semerkand Aile Dergisi, Sayı:160